Lęk przed zajściem w ciążę niejednej już osobie spędził sen z powiek. Często dostajemy pytania od osób obawiających się, że mogły zajść w ciążę, choć w rzeczywistości opisywana przez nie sytuacja nie wiązała się z ryzykiem zapłodnienia. Zapoznajmy się więc z mitami dotyczącymi tego, jak można zajść w ciążę; pokażemy również sytuacje, które często Wam się przytrafiają, ale nie są wcale ryzykowne.

W jaki sposób MOŻNA zajść w ciążę?

Żeby zrozumieć, które zachowania nie wiążą się z możliwością zajścia w ciążę, warto najpierw zrozumieć, w jaki sposób dochodzi do poczęcia. Ciąża pojawia się, gdy połączą się ze sobą komórka jajowa i plemnik. Proces ten jest nazywamy zapłodnieniem i zachodzi on w jajowodzie. Komórka jajowa wędruje do jajowodu po tym, jak zostanie uwolniona z jajnika w momencie owulacji. A skąd w jajowodzie biorą się plemniki? Dostają się tam przez macicę, do której z kolei trafiają z pochwy. To znaczy, że aby doszło do zapłodnienia, plemniki muszą znaleźć się w pochwie. Może do tego dojść w wyniku stosunku waginalnego lub np. wytrysku w okolicy wejścia do pochwy.  

W jaki sposób NIE MOŻNA zajść w ciążę?

Zanim zapoznasz się z poniższą listą najczęstszych zachowań, które nie są ryzykowne, warto jeszcze odpowiedzieć na pytanie o żywotność plemników. Otóż plemniki są wyjątkowo delikatnymi komórkami. Potrzebują bardzo korzystnego środowiska nie tylko aby przeżyć, ale też aby być zdolnymi do zapłodnienia. Takie środowisko to świeża sperma, która musi się znaleźć w pochwie najlepiej bezpośrednio po wytrysku. W internecie można znaleźć wiele informacji dotyczących tego, ile żyją plemniki. Jak długo więc? To zależy – poza organizmem są w stanie przeżyć od około kilku minut do godziny. Ogólna zasada brzmi, że do zapłodnienia potrzebna jest widoczna ilość świeżej spermy, która znajduje się blisko pochwy lub u jej wejścia. W podanych poniżej sytuacjach te warunki nie są spełniane – albo mija zbyt wiele czasu i plemniki tracą zdolność zapładniania, albo znajdują się w niekorzystnym środowisku, albo nie dochodzi do kontaktu plemników z pochwą. Lęk przed zajściem w ciążę jest najprawdopodobniej nieuzasadniony, jeżeli znaleźliście się w którejś z poniższych sytuacji. Jak NIE DA się zajść w ciążę?

1. Przez ubranie

Niektóre osoby obawiają się, że pieszczenie się lub ocieranie o siebie w ubraniu (zakończone wytryskiem) może prowadzić do ciąży. To mit. Plemniki nie są w stanie przenikać przez tkaninę. Niektórzy mają wątpliwości – argumentują, że skoro na ubraniu po wytrysku pojawia się plama widoczna z dwóch stron materiału, to z drugiej strony ubrania mogłyby znaleźć się plemniki. Można to jednak łatwo wyjaśnić. Chodzi mianowicie o wielkość cząsteczek wody i wielkość plemników. Cząsteczki wody są na tyle małe, że przenikają przez włókna tkaniny. Dlatego kiedy ktoś obleje się wodą, ma plamę z dwóch stron ubrania. Płyn, w którym znajdują się plemniki, w dużej mierze składa się z wody. Ale same plemniki są na tyle duże, że nie są w stanie przejść przez materiał. Woda przechodzi, plemniki zostają. W związku z tym dotykanie się przez ubranie nie stwarza ryzyka ciąży.

2. Po tym, jak usiadło się na plamie spermy

Nie ma potrzeby, by rozważać możliwości ciąży po tym, jak usiądzie się na plamie spermy na prześcieradle, sedesie, w wannie czy gdziekolwiek indziej. Plemniki są w stanie przeżyć tylko w ludzkim organizmie. Na powietrzu sperma szybko wysycha, a tym samym giną plemniki. Martwy plemnik nie jest w stanie doprowadzić do zapłodnienia. O ile nie usiądzie się centralnie wejściem pochwy na świeżej, widocznej spermie ryzyka nie ma!

3. Z powodu korzystania z jednego ręcznika

Działa tu ten sam mechanizm, co w poprzednim punkcie. Nawet jeśli na ręczniku znajdą się pozostałości spermy, to bardzo szybko wyschną, w związku z czym plemniki zawarte w nasieniu nie będą w stanie doprowadzić do zapłodnienia.

4. W wyniku pettingu

Obawy budzi czasem sytuacja, gdy podczas pettingu penisa i łechtaczkę stymuluje się jedną dłonią. Niektórym wydaje się, że można by w takiej sytuacji niechcący przenieść preejakulat lub spermę do pochwy. Jednak i tu nie ma powodu do lęku, bo plemniki poza organizmem człowieka szybko giną. Dlatego nie istnieje możliwość przeniesienia plemników na dłoni do pochwy. Trzeba byłoby mieć na dłoni świeżą, znaczną ilość spermy i od razu włożyć palce do pochwy! Na suchych, wytartych rękach nie ma już zdolnych do zapłodnienia plemników. Dlatego jeszcze mniej powinniśmy się obawiać ciąży, gdy np. stymulacja penisa miała miejsce kilkanaście minut czy kilka godzin przed pobudzaniem łechtaczki, a my zapomnieliśmy umyć ręce. Plemniki nie przeżyją na dłoni tyle czasu.

5. Na basenie

Niektóre osoby boją się, że korzystanie z basenu publicznego może prowadzić do zapłodnienia, bo rzekomo plemniki miałyby pływać w wodzie. Po pierwsze, możemy chyba założyć, że raczej rzadko się zdarza, by ktoś miał wytrysk w basenie. Po drugie, nawet jeśli do wytrysku doszło, to plemniki nie są w stanie przeżyć w zwykłej wodzie, a co dopiero w chlorowanej! Nie trzeba się obawiać, że w tego typu miejscu przypadkowo zajdzie się w ciążę. Warto jednak pamiętać, że uprawianie seksu w basenie – gdy dochodzi do wytrysku w pochwie – faktycznie może prowadzić do ciąży, bo wówczas plemniki trafiają bezpośrednio do pochwy. 

Jak sobie radzić z lękiem przed ciążą?

Wbrew pozorom, lęk przed zajściem w ciążę jest powszechny wśród osób aktywnych seksualnie, niezależnie od wieku. Nic w tym dziwnego, szczególnie jeśli chcemy czerpać przyjemność z aktywności seksualnej, ale nie planujemy dziecka. Przyczyn takiej decyzji może być wiele i każda jest właściwa. Niezależnie od tego, co ustaliłaś samodzielnie lub wspólnie z osobą partnerską, masz prawo odczuwać lęk. Zdarza się, że odczuwane obawy stają się irracjonalne – pojawiają się w okolicznościach, których nie można uznać za ryzykowne. Jak więc poradzić sobie z taką sytuacją?

1. Poznaj mechanizm zapłodnienia. Wiedząc, w jaki sposób dochodzi do ciąży, będziesz podejmować pewne aktywności seksualne bez obawy, że doprowadzą do poczęcia.

2. Zabezpieczaj się. Na rynku dostępnych jest wiele skutecznych metod antykoncepcji. Możesz wybrać tę, która odpowiada wszystkim Twoim potrzebom. Jeśli będziesz korzystać z antykoncepcji, ryzyko niechcianej ciąży niemal całkowicie zniknie (a używając prezerwatywy, zabezpieczysz się także przed infekcjami przenoszonymi drogą płciową). 

3. Dodatkowo, możesz z wyprzedzeniem zaopatrzyć się w antykoncepcję awaryjną tzw. „tabletkę po”. W sytuacji, w której zaistnieje realne ryzyko ciąży, będziesz mogła zareagować od razu, bez konieczności odbywania konsultacji lekarskiej w celu uzyskania recepty.

4. Decyduj się na podjęcie aktywności seksualnej, tylko jeśli czujesz się na to w pełni gotowa. Trzeba mieć na uwadze, że nawet pomimo stosowania antykoncepcji, seks zawsze wiąże się z (nawet minimalnym) ryzykiem ciąży. Z tego powodu najlepiej jest podejmować decyzję o współżyciu świadomie.

5. Spróbuj porozmawiać o swoich lękach z bliskimi. Może Ci to pomóc w zmniejszeniu napięcia i rozwianiu wątpliwości.

6. Jeśli uważasz, że możesz być w ciąży, najlepiej po prostu wykonaj test ciążowy. Zrób to jednak dopiero w dniu spodziewanej miesiączki lub później. Dodatkowo, stres związany z obawami przed ciążą może przyczyniać się np. do opóźnienia miesiączki.

7. Poznaj możliwe rozwiązania – nawet w Polsce ciąża to nie wyrok. Jeśli nie chcesz, nie musisz decydować się na jej donoszenie i oddanie dziecka do adopcji.  Wciąż istnieją legalne i bezpieczne metody przerywania ciąży, za które nie grozi żadna odpowiedzialność karna. W przypadku nieplanowanej ciąży dostępne są dwie opcje – aborcja farmakologiczna (tzw. aborcja domowa) lub wyjazd na zabieg do zagranicznej kliniki. W Polsce działa wiele organizacji pomocowych działających w tym zakresie, więc niezależnie od tego, jaką decyzję podejmiesz, nie jesteś sama.

8. Jeśli odczuwany lęk jest na tyle silny, że wpływa negatywnie na Twoje zdrowie psychiczne i bliskie relacje, nie wstydź się zwrócić o pomoc do specjalisty. Może wystarczyć jedna lub kilka konsultacji psychologicznych, podczas których wspólnie ustalicie czy wskazana jest indywidualna psychoterapia nakierowana na ten problem i/lub włączenie farmakoterapii dobranej przez lekarza lub lekarkę psychiatrii.