Zapłodnienie in vitro to metoda wspomaganego rozrodu polegająca na pobraniu od dawczyń/dawców komórek jajowych i plemników, a następnie doprowadzeniu do zapłodnienia w warunkach laboratoryjnych, poza organizmem. Po zapłodnieniu zarodki są hodowane na sztucznym podłożu przez kilka dni, a potem wszczepiane do macicy. Jest to jedna z metod leczenia niepłodności. Umożliwia też selekcję embrionów przeznaczonych do implantacji oraz przeprowadzenie tzw. diagnostyki preimplantacyjnej w określonych przypadkach, np. gdy jedno z dawców komórek rozrodczych jest nosicielem mutacji powodującej chorobę.
Źródło:
Callahan T., Caughey A. B., Blueprints Obstetrics & Gynecology, Sixth Edition, Lippincott Williams & Wilkins, Philadelphia, 2013